Libros de Literatura en gallego, página 18 de 244

Entre 1940 e 1941 Europa arde baixo as lapas da II Guerra Mundial. Fuxindo das bombas e da barbarie nazi, milleiros de refuxiados acoden a Lisboa na procura dun visado que lles permita atinxir a liberdade. No medio daquela multitude esta Antoine de Saint-Exupery. O autor d'' O principiño residiu na capital portuguesa antes de marchar cara a America e definiuna como un paraiso triste. Fuxindo do Paris ocupado, Fernando Freitas -antigo oficial portugues- retorna ao seu pais co obxectivo de cruzar o Atlantico. Con todo, os dias son eternos na angustia da espera. Descuberta a sua verdadeira identidade, vese involucrado no medio da batalla que se esta a librar na cidade entre os distintos servizos secretos, convertindo Lisboa nun niño de espias: un espazo de ambiguidades que se complica coa relacion que Freitas vive coa actriz de revistas Catarina Gusmo. A batalla do paraiso triste de Xose Ramon Pena e unha novela de accion e de espionaxe, pero tamen un relato de amores, esperanzas e desenganos; de amizades e traizons: a cronica dunha Lisboa pobre e gris que a ditadura salazarista tenta ocultar co centileo dos hoteis de luxo e os espectaculos musicais.Entre 1940 e 1941 Europa arde baixo as lapas da II Guerra Mundial. Fuxindo das bombas e da barbarie nazi, milleiros de refuxiados acoden a Lisboa na procura dun visado que lles permita atinxir a liberdade. No medio daquela multitude esta Antoine de Saint-Exupery. O autor d'' O principiño residiu na capital portuguesa antes de marchar cara a America e definiuna como un paraiso triste. Fuxindo do Paris ocupado, Fernando Freitas -antigo oficial portugues- retorna ao seu pais co obxectivo de cruzar o Atlantico. Con todo, os dias son eternos na angustia da espera. Descuberta a sua verdadeira identidade, vese involucrado no medio da batalla que se esta a librar na cidade entre os distintos servizos secretos, convertindo Lisboa nun niño de espias: un espazo de ambiguidades que se complica coa relacion que Freitas vive coa actriz de revistas Catarina Gusmo. A batalla do paraiso triste de Xose Ramon Pena e unha novela de accion e de espionaxe, pero tamen un relato de amores, esperanzas e desenganos; de amizades e traizons: a cronica dunha Lisboa pobre e gris que a ditadura salazarista tenta ocultar co centileo dos hoteis de luxo e os espectaculos musicais.

A misteriosa aparición do cadáver dun escritor na cidade vella é o punto de partida desta novela. Un comisario checo a punto de retirarse, a identidade oculta dunha enigmática muller, un exemplar do Coran perdido no deserto do Sahara e a desaparicion do aviador Antoine de Saint-Exupery servenlle a Xerardo AgraFoxo para introducirnos nunha novela na que viaxes e literatura, biografia e ficcion, se entrecruzan nunha trama de sedutoras voces narrativas.

En Mondo e outras historias, protagonistas de nomes exóticos (Mondo, Lullaby, Alia, Daniel Sindbad...), rapazas e rapaces que arelan experimentar toda caste de sensacións, descobren as súas propias fantasias grazas a viaxes que realizan a poder de imaxinacion. Suxeridoras viaxes que nos levan a Barasali, Dahlar Kebir ou Hazaran, onde a luz, a cor, o sol, rexen as suas vidas que precisan sair o mar, botarense o mundo a procura dos seus soños. Son adolescentes, cos seus problemas, que procuran a natureza como elemento liberador. Segundo os seus tradutores galegos, Raquel Villanueva e Valentin Arias, os textos de Le Clezio posuen un ''''raro poder'''', o don poetico de abolir as fronteiras, todas as fronteiras, as que separan ao home das cousas, as que separan as cousas entre si, e tamen as fronteiras do home dividido, separado en compartimentos estancos no seu propio existir. ''''Este escritor, tan nostalxico as veces, representa a vida de hoxe, lamenta a destrucion da natureza, a proliferacion das cidades de cemento e a tirania da civilizacion mecanica na que todos estamos inmersos.'''' Para concluir, ''''a lectura facil de Le Clezio presentase baixo un modelo de ciencia-ficcion na que a procesion de visions nos deixa un camiño aberto para unha filosofia-ficcion''''.En Mondo e outras historias, protagonistas de nomes exóticos (Mondo, Lullaby, Alia, Daniel Sindbad...), rapazas e rapaces que arelan experimentar toda caste de sensacións, descobren as súas propias fantasias grazas a viaxes que realizan a poder de imaxinacion. Suxeridoras viaxes que nos levan a Barasali, Dahlar Kebir ou Hazaran, onde a luz, a cor, o sol, rexen as suas vidas que precisan sair o mar, botarense o mundo a procura dos seus soños. Son adolescentes, cos seus problemas, que procuran a natureza como elemento liberador. Segundo os seus tradutores galegos, Raquel Villanueva e Valentin Arias, os textos de Le Clezio posuen un ''''raro poder'''', o don poetico de abolir as fronteiras, todas as fronteiras, as que separan ao home das cousas, as que separan as cousas entre si, e tamen as fronteiras do home dividido, separado en compartimentos estancos no seu propio existir. ''''Este escritor, tan nostalxico as veces, representa a vida de hoxe, lamenta a destrucion da natureza, a proliferacion das cidades de cemento e a tirania da civilizacion mecanica na que todos estamos inmersos.'''' Para concluir, ''''a lectura facil de Le Clezio presentase baixo un modelo de ciencia-ficcion na que a procesion de visions nos deixa un camiño aberto para unha filosofia-ficcion''''.

Primeira novela de Paco Yáñez, ...distancias... é un camiño aberto ao noso propio corazón a través do percorrido vital dun mestre destinado a unha pequena escola da Costa Morte; un exilio interior qu

Un novelista en plena crise creativa e a viaxe delirante que emprende a través do seu subconsciente, na procura da súa obra defi nitiva. O sexo, a morte, as fontes da creación. Monten con Alicia e Peer Gynt no salvaxe cabalo de Mefi stofeles e galopen a metraxe de After Hours de Scorsese e os lenzos que soñou De Chirico, galopen ate a porta trala que se agocha o enigma da orixe do mundo e miren polo buraco. Ou mellor chimpen coa porta abaixo. Con este texto, Raul Dans penetra no pesadelo da invisibilidade artistica, porque a sua nova obra nin sequera foi escrita, en realidade so foi imaxinada. Nada do que escribiu antes Dans se parece a Nachtmahre, non obstante,aqui latexa todo o teatro do autor, de forma que semella inconcibible sen cada un dos titulos que a preceden, ate chegarmos aos seus inicios como escritor. O paradoxal e que Nachtmahr ben poderia ser unha sorprendente primeira obra. Pero non. Unicamente e o exercicio de liberdade dun autor que rompe coa liña posibilista do seu teatro e non pensa xa en chegar ou non aos escenarios. Isto non e menos chocante: velaqui o texto mais escenico do seu autor.

O profesor Xesús Alonso Montero recolle neste volume 38 traballos que publicou, entre 1962 e 1980, en revistas extragalegas, algunha tan importante e tan eficaz, para a concienciación democrática e progresista de España, como Triunfo (Madrid). Son quince os textos seus aparecidos no semanario que capitaneaba a mente lucida de Eduardo Haro Tecglen, catro deles moi extensos. Boa parte dos traballos, nesta e noutras revistas, son anteriores a morte de Franco (novembro de 1975), o que quere dicir que foron escritos para seren publicados dentro das coordenadas censorias do franquismo, se ben do tardofranquismo. Outra parte son posteriores a morte de Franco. Deles, os publicados entre novembro de 1975 e abril de 1977 (legalizacion do Partido Comunista), ainda esixian do autor un autocontrol expresivo non pequeno. En palabras de Xesus Alonso Montero: Teñase en conta que eu non escribia como un liberal de dereitas ou de centro; eu escribia desde postulados esquerdistas, as veces decididamente marxistas, falase do problema da lingua, da socioloxia da literatura ou dos escritores rebeldes que nunca oiron a chamada da revolucion. Os escritores galegos que eu explicaba os lletraferits de fora de Galicia eran escritores que estaban coa causa da esquerda, entre eles, Viqueira, Celso Emilio Ferreiro, Luis Seoane, Lorenzo Varela e Neira Vilas. Explicandoos, promocionabaos fora das nosas fronteiras, consciente sempre de que unha boa parte dos lectores extragalegos tiñan unha idea mais ou menos idilica e folclorica da nosa literatura. A esta causa, a de facer ver que existian nas Letras en galego importantes paxinas cuestionadoras, dediquei unha boa parte do meu traballo intelectual, sobre todo como conferenciante en Madrid, Barcelona, Salamanca, Paris (1967) e mais Buenos Aires e Montevideo (1969). Todo antes da morte de Franco.

Dez magníficos relatos constitúen este novo libro de Francisco X. Fernández Naval, que abre con "Noite de pallabarro", a descuberta adolescente dunha realidade calada, silenciada, que alentaba e confundia un tempo sen memoria historica; e que pecha con "Para seguir bailando", un relato que amosa a condicion fantastica do cotian nun xogo de multiples caras, coma o espello de Rafael Dieste, como o reflectir dos cristais do espello. Entre medias, hai oito relatos que fixan os temas das obsesions persoais do autor: o abandono do medio rural, a inxustiza e a corrupcion, o abuso exercido sobre a muller e o seu dereito a decidir sobre a sua vida e o seu corpo, o asombroso territorio da sombra ou a reflexion sobre a violencia. Alguns conectan directamente con obras anteriores de Naval pero, en definitiva, o que amosa este libro e a dimension do ser humano que protagoniza unha existencia normal na que, as veces, interfire o fantastico ou o azaroso, e sempre, por riba de calquera outra consideracion, a certeza de que debemos seguir bailando neste xogo da vida que e, en definitiva, o mais firme valor que posuimos.Dez magníficos relatos constitúen este novo libro de Francisco X. Fernández Naval, que abre con "Noite de pallabarro", a descuberta adolescente dunha realidade calada, silenciada, que alentaba e confundia un tempo sen memoria historica; e que pecha con "Para seguir bailando", un relato que amosa a condicion fantastica do cotian nun xogo de multiples caras, coma o espello de Rafael Dieste, como o reflectir dos cristais do espello. Entre medias, hai oito relatos que fixan os temas das obsesions persoais do autor: o abandono do medio rural, a inxustiza e a corrupcion, o abuso exercido sobre a muller e o seu dereito a decidir sobre a sua vida e o seu corpo, o asombroso territorio da sombra ou a reflexion sobre a violencia. Alguns conectan directamente con obras anteriores de Naval pero, en definitiva, o que amosa este libro e a dimension do ser humano que protagoniza unha existencia normal na que, as veces, interfire o fantastico ou o azaroso, e sempre, por riba de calquera outra consideracion, a certeza de que debemos seguir bailando neste xogo da vida que e, en definitiva, o mais firme valor que posuimos.

Xosé Fernández Ferreiro, que con tanto acerto narrou a traxedia dos paseos e dos fuxidos galegos, ofrécenos en Tempo de centeo outra magnífica novela sobre a posguerra. Transcorre naquel pequeno Ourense, clerical e clasista, dos anos corenta e cincuenta do pasado seculo cando todo eran atrancos e miserias para o pobo. O personaxe principal e un adolescente que emigra da aldea a cidade, onde se ve obrigado a traballar en diversos oficios para subsistir nun mundo hostil e represivo no que se sente alleo e desnortado. so un grande amor e a sua paixon polo cine lle dan pulo e o liberan para soportar o noxo de cada dia.Tempo de centeo e unha historia amarga e realista, da que emerxen, coa forza das cousas prohibidas, todos os desexos humanos nun tempo escuro e desaventurado que trocou a vida de moitas xeracions.Xosé Fernández Ferreiro, que con tanto acerto narrou a traxedia dos paseos e dos fuxidos galegos, ofrécenos en Tempo de centeo outra magnífica novela sobre a posguerra. Transcorre naquel pequeno Ourense, clerical e clasista, dos anos corenta e cincuenta do pasado seculo cando todo eran atrancos e miserias para o pobo. O personaxe principal e un adolescente que emigra da aldea a cidade, onde se ve obrigado a traballar en diversos oficios para subsistir nun mundo hostil e represivo no que se sente alleo e desnortado. so un grande amor e a sua paixon polo cine lle dan pulo e o liberan para soportar o noxo de cada dia.Tempo de centeo e unha historia amarga e realista, da que emerxen, coa forza das cousas prohibidas, todos os desexos humanos nun tempo escuro e desaventurado que trocou a vida de moitas xeracions.

Memoria, narración e poesía. Un texto multiforme que nos convida a reflexionar sobre os límites da literatura. A escritura como desprazamento. O libro non como obxectivo, como final, senón como espazo que se alonga alen das suas marxes. Secesion e o resulado dun proceso de pensamento sobre a escritura, sobre os lugares, nomes e espectros que axudan a vivir. Textos nos que o sentido se despraza para, ao tempo, desprazar a literatura, rachar as ancoraxes que a fixan aos discursos de dominacion. Chus Pato escribe para ferir, para traspasar a pel de quen le. Coma nun traballo de expulsion imparable, de separacion, o texto xa non e de ninguen, e de si mesmo. Cambia, perdese e permanece.

Con Ámote vermella, o poeta Claudio Rodríguez Fer conclúe a súa triloxía poética sobre a memoria histórica iniciada con Lugo blues e proseguida con A loita continúa (Xerais 2004). Este poemario elexíaco, ilustrado pola pintora Sara Lamas, esta organizado en tres partes: I. No corazon da besta; II. Na besta do corazon e III. Memoria contra a morte. Na primeira parte, a mais extensa do libro o poeta e a pintora homenaxean a todas as mulleres vitimas da barbarie do 36, esquecidas entre os esquecidos. Asi recuperase a memoria e o rostro das mulleres libertarias asasinadas en Galicia, como Josefa Barreiro Gonzalez, nai humilde ou Dolores Blanco Montes, a voz das conserveiras e atadeiras do Morrazo. Outrosi faise con Juana Capdevielle, secuestrada tras ser fusilado o seu marido, Francisco Perez Carballo, gobernador republicano da Coruña, e asasinada e enterrada en Rabade o 18 de agosto de 1936. Elexia pronunciada na lembranza de Amada Garcia, fusilada en Ferrol o 27 de xaneiro de 1938, tras despedirse do seu pai, do seu marido e do seu fillo, acabado de nacer. Homenaxe que se estende as mestras represaliadas (como Maria Vazquez Suarez, Mercedes Romero Abella ou a ourensa Erundina Alvarez Perez), as matronas republicanas, as decenas de mulleres descoñecidas que agocharon a fuxidos e pagaron coa sua vida por isto ou a todas as mulleres que tolearon de dor durante aqueles anos da represion. Na segunda e terceira parte, o poeta homenaxea as suas voces filiais mais queridas. Amote vermella e un berro emocionante contra o exterminio atroz daquelas vidas desfeitas, contra o esquecemento inxusto e o silencio complice no que se mantivo a estas vitimas do fascismo, ao tempo que cosntitue un chamado en solidariedade con todas as comunidades do mundo que padecesen calquera ditadura do terror.

En 1809 as tropas napoleónicas francesas entran en Galiza e toman varias das súas cidades e vilas. Pontevedra é ocupada e desde o primeiro momento a resistencia comeza a actuar contra os invasores da Terra. En pleno conflito belico, o amor ten espazo e lugar entre desencontros, odios atavicos e dubidas de lealdade. Unha moza galega desata a atencion dun alto oficial frances nos peores dias da invasion. Amores fronteirizos co imposibel e desenvoltos, en paralelo, as crueldades propias dunha guerra de guerrillas aberta para loitar por conceptos de liberdade, tan afastados e distintos, como os que representan os protagonistas desta pequena historia.

Galicia solidaria é un libro de autoría colectiva, coordinado por Xulio Ríos e Carlos Teijo, que analiza o sistema galego de cooperación ao desenvolvemento desde unha visión panorámica, abordando a sua evolucion e manifestacion desde a opinion reflexiva dos propios protagonistas e a partir de diferentes opticas. O papel institucional, a axuda humanitaria, o comercio xusto, os medios de comunicacion, a educacion, o contexto galego, o sistema internacional, a accion exterior, a evolucion, o marco normativo... son alguns dos temas que se dan cita neste libro que pon de manifesto que e posible mudar o mundo. A cooperacion e un instrumento transformador que constribue non so a mellorar o estatus das persoas desfavorecidas senon tamen a sementar unha conciencia critica e solidaria sobre o mundo. As sociedades desenvolvidas temos unha especial responsabilidade a hora de promover unha orde internacional mais xusta e equitativa. Desde Galicia, persoas, colectivos, entidades e institucions impulsan diferentes dinamicas de cooperacion internacional que tratan de acompañar os procesos de desenvolvemento nos paises do Sur, ao tempo que promoven iniciativas dirixidas a cidadania galega para alentar o compromiso e o fomento destas politicas. Este libro explica todas as claves.