Hamlet printzearen aita pozoiturik hil, eta hiltzailea amarekin ezkondurik dago orain. Errege zendua mamu gisa azaldu zaio semeari, gertatu zaiona azaldu eta mendekua eskatzeko. Horra antzezlan honen abiapuntua; hortik aurrera, hainbat adarretan zabaltzen den obra aberats, konplexu, askotarikoa, inplikazio politiko, filosofiko eta erlijiosoak dituena. Mila aldiz antzeztu denez, herrikoi bezain ezagunak dira zenbait pasarte: Izan ala ez izan... Alabaina, geruza askotako tipula dugu tragedia hilezkorhau; traizioa, maitasuna, eromena, mendekua, intzestua edo adiskidetasun bezalako gaiak lantzen dira; egiaren eta irudipenaren arteko mugak lausotu egiten dira: ez dakigu Hamlet eroturik dagoen ala itxurak egiten dabilen, antzerkiaren barruko antzezpen batek aurreratzen du ekintza Horiek guztiak, hizkuntza jaso, erretoriko, mila ñabarduraz beteriko batean kontatuta.
El «Libro de miseria de omne» es un texto de autor desconocido, escrito probablemente en los primeros años del siglo xiv o quizá muy a finales del siglo XIII. El anónimo autor predica para las gentes
Literatura fantastikoaren gailurretakoa da obra hau, baina baita askoz gehiago ere. Gulliverrek bisitatzen dituen herrialdeetan ezagutuko dituen izaki, gizaki, ohitura eta gertaera harrigarriek abenturetako nobelen artean kokatu izan dute (Liliputen, ñimiñoak dira bertakko biztanleak; Brobdignag-en, bera da nano hutsa hango herritar erraldoien artean, eta abar...) Horrez gain, baina, satira historikoa azpimarratubehar da, une hartako Irlanda eta Ingalaterrako hainbat pertsonaia eta gertaera historiko erretratatzen edo kritikatzen dituena. Eta, horrekin batera edo gainetik beharbada, satira unibertsala dugu, gizakiaren makurkeriak eta ustelkeriak salatzera daramana, hura onbideratzeko asmoz, betiere.
Tras veintisiete años de tranquilidad yy lejanía en los que unos cuantos niños se han convertido en adultos, una antigua promesa infanil les hace volver al lugar en el que vivieron su infancia y juventud como una terrible pesadilla. Regresan a Derry para enfrentarse con su pasado y enterrar definitivamente la amenaza que los amargo durante sus teoricamente años dorados. Saben que pueden morir, pero son conscientes de que no conoceran la paz hasta que aquella cosa sea destruida para siempre
