Libros de Narrativa en gallego, página 23 de 155

Unha selección de relatos escritos durante a primeira década do século XXI. A autora de ''Memoria de cidades sen luz'' amosa nestes textos, de asunto aparentemente heteroxéneo, as teimas e paixóns dunha vocacion literaria que atravesa eses dez anos cun pulo creador constante.A literatura dunha decada, un ciclo literario completo que lectoras e lectores poden percorrer ao tempo que se debruzan sobre os mundos ficcionais de Inma Lopez Silva. Nos relatos de Tinta agroma a semente dalgunha novela xa publicada a caron do paseo, paxina a paxina, de criminais encantadores, soñadoras de toda caste, actrices tristes, caricaturas de ditadores, peregrinos loucos e fotografos do vento que atoparon vida na tinta xurdida da capacidade fabuladora da escritora. Os relatos deste libro foron escritos entre os anos 2000 e 2010 malia no libro non estaren ordenados cronoloxicamente. Segundo confesa a autora, "Todos eles estan xa publicados, sexa por figuraren en distintas antoloxias ou revistas, sexa por seren premiados nalgun certame literario. A sua edicion nun unico volume non responde a outro obxectivo ca salvalos da dispersion e, nalguns casos, do esquecemento". Por iso, os relatos de Tinta non manteñen unha unidade nin de asunto nin de estilo; asi e todo, por baixo destas "diferenzas cualitativas flagrantes" entre uns relatos e outros, lectores e lectoras han atopar como fio condutor a unidade que as teimas, as obsesions e as paixons da autora lle outorgan. Tratase, pois, da "tinta" que correu polas veas da escritora ao longo dos dez ultimos anos.

Trátase dunha recopilación de artigos de prensa de Xosé Luís Méndez Ferrín, arestora Presidente da Real Academia Galega, publicados no Faro de Vigo, Hoja del Lunes, etc., que teñen un denominador común ao referirse a lendas, tradicións, etimoloxía ou microtoponimia e como non, ¡madía leva!, a problemas dese abstracto xeográfico que deuse en chamar "Terra de Turonio", problemas algún, que malfaladamente, seguen sen resolverse.

Premio Manuel Lueiro Rey de Novela Curta 2011Cando a literatura se reviste coa pel da música, xorde Outono aquí, novela que, dende un íntimo diálogo entre sociedade, identidade e individuo, asume a escrita da modernidade, por esa fuxida de todo intento de solideza, como se todo, voces e silencios, acabasen por se esluir no ar da desmemoria do que fomos, seres nados en aldeas feridas pola coitelada sangrante de autovias mal trazadas, que obrigan aos seus habitantes a asumiren todas as formas inimaxinables de deshumanizacion nos barrios obreiros das cidades emerxentes. Son vidas de desacougo, angustia, soidade, rancor e contas pendentes. Outono aqui e, sen dubida, un achegamento a eses seres forxados en espazos de miseria moral e fisica e a sua decadencia, a ignonimia de actos cometidos no nome da honra familiar vilipendiada, aos fillos e fillas deses seres e as suas feridas. E o caso de Xoan e Guillerme, os protagonistas, que loitan por reconstruir a sua identidade a partir de falsos certificados de nacemento, historiais medicos de prognostico incerto, segredos nunca antes confesados, fotografias veladas e tantas lembranzas esquecidas que, ao verbalizalas, conteñen unha soidade, ateigada, no entanto, de fisgoas de felicidade. Guillerme vese obrigado a viaxar a Gante, unha anonima cidade europea, un lugar con prazas, estatuas, castelos turisticos e barrios obreiros, tan igual e tan diferente coma calquera outro, para recuperar unha herdanza que lle pertence de seu e escoitar tamen as palabras de perdon de Xoan, o seu exitoso irman musico, mais nesa viaxe non so atopara a verdade dos feitos, senon tamen unha man calida e amable que o axuda a sair da espiral da vertixe e, sobre todo, a cicatrizar tantas feridas abertas.

Fortunato de Trasmundi é a historia dun curioso personaxe dun fantástico país, o paraíso secreto das Sete parroquias, que sae a percorrer o mundo pola Galicia toda e, aquí e acolá, coñece tipos, historias e situacions que permiten o autor a caricatura de todos nos, figuracion e parodia do tempo e da sociedade que vivimos.O primeiro de maio en Vigo, un linguista sabio en Compostela, a unidade sindical, as liortas do futbol, a economia sumerxida na confeccion, a memoria dos devanceiros, o alcalde de Lugo, cregos, xornalistas, estudiantes, pescadores nas Malvinas, corvos mensaxeiros e algunha meiga veñen e van por estas paxinas cun ritmo trepidante e a imaxinacion desbocada.Os antigos principes ou señores da cabaleria saian os camiños a ver mundo e a iniciarse na vida. Asi fai tamen Fortunato, que deixa o seu Cuspedriños secreto e anda o pais identificando os seus, habitantes misteriosos dun pobo misterioso.Velaqui unha historia fundamentalmente divertida, un divertimento que confirma no xenero da novela a quen todos recoñecen como un dos nosos primeiros poetas.Fortunato de Trasmundi é a historia dun curioso personaxe dun fantástico país, o paraíso secreto das Sete parroquias, que sae a percorrer o mundo pola Galicia toda e, aquí e acolá, coñece tipos, historias e situacions que permiten o autor a caricatura de todos nos, figuracion e parodia do tempo e da sociedade que vivimos.O primeiro de maio en Vigo, un linguista sabio en Compostela, a unidade sindical, as liortas do futbol, a economia sumerxida na confeccion, a memoria dos devanceiros, o alcalde de Lugo, cregos, xornalistas, estudiantes, pescadores nas Malvinas, corvos mensaxeiros e algunha meiga veñen e van por estas paxinas cun ritmo trepidante e a imaxinacion desbocada.Os antigos principes ou señores da cabaleria saian os camiños a ver mundo e a iniciarse na vida. Asi fai tamen Fortunato, que deixa o seu Cuspedriños secreto e anda o pais identificando os seus, habitantes misteriosos dun pobo misterioso.Velaqui unha historia fundamentalmente divertida, un divertimento que confirma no xenero da novela a quen todos recoñecen como un dos nosos primeiros poetas.

Cando Enderezo descoñecido se publicou por primeira vez en 1938 causou gran sensación pola crueza coa que expoñía diante da opinión pública norteamericana o veleno do nazismo dende os seus inicios. Axiña obtivo vendas espectaculares e foi editada en Inglaterra e traducida a outras linguas, sendo considerada como unha obra perfecta. En 1939, a traduccion holandesa desapareceu das librerias e, coincidindo coa ocupacion nazi, a unica presencia da novela en Europa foi na lista de libros prohibidos do Reichskommisar. A historia permaneceu descoñecida no continente durante sesenta anos mais, malia o impacto e o gran exito que acadara nos Estados Unidos e Inglaterra. Trala sua reedicion en 1995, para conmemorar o cincuenta aniversario da liberacion dos campos de concentracion, chegou as mans de Henri Dougier, o editor frances da revista Autrement, quen decidiu publicala convencido da sua importancia para as victimas do nazismo e para toda a comunidade europea. A partir de enton, a novela foi traducida ao italiano, hebreo, aleman, grego, noruegues, sueco, danes, portugues, español e catalan. Agora, Xerais ofrecea en edicion galega, traducida por Emma Lazare Rodriguez.Escrita en forma epistolar pola norteamericana Kressman Taylor, Enderezo descoñecido conta a sorprendente historia de dous amigos e socios propietarios dunha galeria de arte en California, Max Eisenstein, xudeu estadounidense, e Martin Schulse, aleman, que retorna ao seu pais en 1932, coincidindo co ascenso do partido nazi. Esta obra, breve e intensa, representa un dos mais estarrecedores alegatos contra o nazismo, cuxo rostro perverso se nos fai patente ao longo da correspondencia entre os dous personaxes. Aclamada pola critica de todo o mundo, foi considerada polo The New York Times Book Review como "a denuncia mais efectiva que se pode facer contra o nazismo en literatura de ficcion. E a perfeccion mesma".Cando Enderezo descoñecido se publicou por primeira vez en 1938 causou gran sensación pola crueza coa que expoñía diante da opinión pública norteamericana o veleno do nazismo dende os seus inicios. Axiña obtivo vendas espectaculares e foi editada en Inglaterra e traducida a outras linguas, sendo considerada como unha obra perfecta. En 1939, a traduccion holandesa desapareceu das librerias e, coincidindo coa ocupacion nazi, a unica presencia da novela en Europa foi na lista de libros prohibidos do Reichskommisar. A historia permaneceu descoñecida no continente durante sesenta anos mais, malia o impacto e o gran exito que acadara nos Estados Unidos e Inglaterra. Trala sua reedicion en 1995, para conmemorar o cincuenta aniversario da liberacion dos campos de concentracion, chegou as mans de Henri Dougier, o editor frances da revista Autrement, quen decidiu publicala convencido da sua importancia para as victimas do nazismo e para toda a comunidade europea. A partir de enton, a novela foi traducida ao italiano, hebreo, aleman, grego, noruegues, sueco, danes, portugues, español e catalan. Agora, Xerais ofrecea en edicion galega, traducida por Emma Lazare Rodriguez.Escrita en forma epistolar pola norteamericana Kressman Taylor, Enderezo descoñecido conta a sorprendente historia de dous amigos e socios propietarios dunha galeria de arte en California, Max Eisenstein, xudeu estadounidense, e Martin Schulse, aleman, que retorna ao seu pais en 1932, coincidindo co ascenso do partido nazi. Esta obra, breve e intensa, representa un dos mais estarrecedores alegatos contra o nazismo, cuxo rostro perverso se nos fai patente ao longo da correspondencia entre os dous personaxes. Aclamada pola critica de todo o mundo, foi considerada polo The New York Times Book Review como "a denuncia mais efectiva que se pode facer contra o nazismo en literatura de ficcion. E a perfeccion mesma".

A partir de 12 anos A novela comeza cun soño estraño de Mireia, xornalista dunha revista esotérica de Madrid. O soño transcorre nunha aldea preto do lugar natal da protagonista, na Idade Media. Ela ten a sensación estraña de que o personaxe dos seus soños.

Os protagonistas desta novela coral tentan dar respostas ás contradicións e teimas da nova xeración de mozos e mozas do século XXI que andan na busca do seu lugar no mundo, outorgando un sentido ao deambular desatinado dos seus protagonistas, unha pintora disposta a ser vista por quen non mira nun remuiño de emocions coas que tenta comprender o mundo, un escritor que precisa atencion exclusiva para existir, unha directora de videoclips que logra ser o centro das miradas e un rapaz anonimo que necesita o amor baixo a forma de tacto. Olladas falanos da sua relacion individual e colectiva co mundo, dos procesos de interioridade e exterioridade revelados simultaneamente, das lecturas que os foron conformando, dos amigos, da memoria dos avos e do que queda daquela forma de tenrura, da solidariedade con outros conflitos e outras realidades, das viaxes como espazos de permanente descubrimento, da era da comunicacion, das casualidades, da obstinacion como actitude vital, tematicas coas que Adelaida Vidal ven explicar o que queda a fin como pouso da vida, ese misterio que adopta o nome Inmensidade en forma de lenzo. Escrita con pulso narrativo firme, a novela aposta por unha linguaxe innovadora e sensitiva coa que da conta da fragmentaria percepcion dunha realidade sempre fuxidia.Esta obra resultou elexida como gañ...

Durante máis de vinte anos, a obra narrativa de Ramón Caride, paralelamente a outras xeiras e debalos mundo adiante, foi poboando os seus dous lugares referenciais, tan familiares como míticos -Sarou, nas Rias Baixas; e Louzos, no corazon da Galiza central-, con historias do mais escuro e violento realismo, rescatadas dos xornais e da nosa memoria comun; e tamen con personaxes marcados a ferro pola vida. Fitos e alicerces da nosa serie negra, estas historias son tamen expresions dun mundo propio, dun universo duro, acedo e conflitivo, onde so o amor, contadas veces, e quen de poñer luz, ou de tentar dar acougo. Por primeira vez, todos os relatos do ciclo recollense xuntos e organizados polo autor nun volume unitario. Xa que logo, este e un libro senlleiro; en verbas de Xose Vazquez Pintor: unha cronica de sucesos a pe de obra, estes retratos de urxente xornalismo que xa se instala na retina, no de cada dia; e todos somos complices, parte destas historias de infinita soidade e infinitas arañas a tecer os cabos do naufraxio.Durante máis de vinte anos, a obra narrativa de Ramón Caride, paralelamente a outras xeiras e debalos mundo adiante, foi poboando os seus dous lugares referenciais, tan familiares como míticos -Sarou, nas Rias Baixas; e Louzos, no corazon da Galiza central-, con historias do mais escuro e violento realismo, rescatadas dos xornais e da nosa memoria comun; e tamen con personaxes marcados a ferro pola vida. Fitos e alicerces da nosa serie negra, estas historias son tamen expresions dun mundo propio, dun universo duro, acedo e conflitivo, onde so o amor, contadas veces, e quen de poñer luz, ou de tentar dar acougo. Por primeira vez, todos os relatos do ciclo recollense xuntos e organizados polo autor nun volume unitario. Xa que logo, este e un libro senlleiro; en verbas de Xose Vazquez Pintor: unha cronica de sucesos a pe de obra, estes retratos de urxente xornalismo que xa se instala na retina, no de cada dia; e todos somos complices, parte destas historias de infinita soidade e infinitas arañas a tecer os cabos do naufraxio.

É un libro-DVD con dúas realidades e un único obxectivo. A primeira realidade está na pantalla, da man do interesante documental de Gonzalo Veloso; onde a familia, os amigos, os compañeiros de profesion e as investigadoras miran baixo o chapeu negro para relatar quen era en realidade Roberto Vidal Bolaño, amosando unha singular vision que, sen dubida, axudara a comprender mellor a sua obra. A segunda realidade esta no libro, no texto escrito por Montse Pena Presas, que tenta desvelar que hai detras do nariz de pallaso, achegando dun xeito ludico e rigoroso as caractaristicas principais da producion do dramaturgo, sen esquecer o director de escena. Imaxe e palabra fundense para conseguir que calquera lectora, calquer espectador, remate o DVD e peche o volume pensando, unicamente, en mergullarse nas pezas dramaticas de Roberto Vidal Bolaño. Dende o patio de butacas ou a traves dun libro. Porque o teatro achega, tamen, esas duas maxicas posibilidades.

O xornalista que levanta acta da peor das mareas negras, o adolescente que se converterá no caddie preferido daquel Franco que ía xogar ao Club de Golf da Zapateira, o escuro funcionario de xulgado que necesita descargar a conciencia cinco decadas despois da hecatombe dun veran terrible... Este libro convoca oportunidades perdidas, mesmo a dun tiranicidio; borras e rescaldos da memoria, individual e colectiva; arelas cun pe no exito e o outro na decepcion; segredos que non morreran gardados, ou sarillos de soños que son a mellor vitamina na existencia dos seres anonimos. A fin, estamos ante un monllo de historias que lle propoñen ao lector o desafio de explorar as topografias da conduta humana. Esta vez e sempre, entre as cousas que estan sendo e os dias que non foron.O xornalista que levanta acta da peor das mareas negras, o adolescente que se converterá no caddie preferido daquel Franco que ía xogar ao Club de Golf da Zapateira, o escuro funcionario de xulgado que necesita descargar a conciencia cinco decadas despois da hecatombe dun veran terrible... Este libro convoca oportunidades perdidas, mesmo a dun tiranicidio; borras e rescaldos da memoria, individual e colectiva; arelas cun pe no exito e o outro na decepcion; segredos que non morreran gardados, ou sarillos de soños que son a mellor vitamina na existencia dos seres anonimos. A fin, estamos ante un monllo de historias que lle propoñen ao lector o desafio de explorar as topografias da conduta humana. Esta vez e sempre, entre as cousas que estan sendo e os dias que non foron.

Unha das novelas máis sobranceiras da literatura norteamericana contemporánea que, a traves do personaxe do Sueco Levov, cuestiona os valores da sociedade estadounidense nos anos 60, coa guerra de Vi

Unha nena moi lista, un mozo belísimo con ás de anxo, unha nai abrumada e abrumante, un pai engaiolador e un tanto viraventos, unha amiga que lle está aprendendo a bicar con lingua, un irmán ateo, unha avoa que fala co marido morto. Un atico fronte ao mar e longas e calidas noites dun veran no que a nena comeza a ser muller... O amor, a morte, o Alen, os grandes temas de sempre; personaxes cheos de humanidade e un sentido do humor caracteristico. Marina Mayoral, herdeira dunha tradicion literaria galega que vai de Rosalia a Cunqueiro, ofrecenos con O anxo de Eva unha das suas novelas mais logradas e de engaiolante lectura.Unha nena moi lista, un mozo belísimo con ás de anxo, unha nai abrumada e abrumante, un pai engaiolador e un tanto viraventos, unha amiga que lle está aprendendo a bicar con lingua, un irmán ateo, unha avoa que fala co marido morto. Un atico fronte ao mar e longas e calidas noites dun veran no que a nena comeza a ser muller... O amor, a morte, o Alen, os grandes temas de sempre; personaxes cheos de humanidade e un sentido do humor caracteristico. Marina Mayoral, herdeira dunha tradicion literaria galega que vai de Rosalia a Cunqueiro, ofrecenos con O anxo de Eva unha das suas novelas mais logradas e de engaiolante lectura.

Bautista Álvarez, membro da xeración Brais Pinto e veterano político nacionalista, recolle neste seu primeiro libro de narrativa, que confesa "anda cerca das memorias", un monllo de relatos ambientados nos anos da sua infancia nas terras natais de Las, Eiras e Loucia, no concello ourensan de San Amaro. Acontecementos relevantes daquela comunidade aldea dos anos trinta e corenta recuperados do esquecemento con memoria fotografica e relatados con pulsion inequivocamente literaria, non exenta de retranca, intriga e doses de tenrura. O cadaver dun mozo acoitelado, atopado na Telleira, xusto no lindeiro que separa a parroquia de Eiras da de Las, do que nunca se soubo a sua identidade. A procesion do santo Antonio de Las que tras os primeiros foguetes rematou en delirio colectivo e con san Roque feito un espantallo. Os amores do cabalo Mourego e a mula do Hixinio, que chegaron a compartir a morte. As lembranzas da escola de Andrade, de mestres de Falange como don Gabino, na que a mellor disciplina era o recreo e na que todos os dias antes de sair pola tarde os alumnos tiñan que cantar o Cara al sol e o Oriamendi. A historia de Severo, o frustrado estudante de medicina polo que degoiraban as mulleres. Ou aqueloutra tan noxenta de Gaudesio, o carniceiro de Figueroa, o vingador de roxos, responsable de tantas mortes e outras atrocidades...Escritos con vontade literaria, utilizando unha lingua de raiz popular, estes retratos e relatos populares de Bautista Alvarez emparentan con paxinas de Anxel Fole, Castelao e outros autores da tradicion do mellor relato galego do seculo XX.Bautista Álvarez, membro da xeración Brais Pinto e veterano político nacionalista, recolle neste seu primeiro libro de narrativa, que confesa "anda cerca das memorias", un monllo de relatos ambientados nos anos da sua infancia nas terras natais de Las, Eiras e Loucia, no concello ourensan de San Amaro. Acontecementos relevantes daquela comunidade aldea dos anos trinta e corenta recuperados do esquecemento con memoria fotografica e relatados con pulsion inequivocamente literaria, non exenta de retranca, intriga e doses de tenrura. O cadaver dun mozo acoitelado, atopado na Telleira, xusto no lindeiro que separa a parroquia de Eiras da de Las, do que nunca se soubo a sua identidade. A procesion do santo Antonio de Las que tras os primeiros foguetes rematou en delirio colectivo e con san Roque feito un espantallo. Os amores do cabalo Mourego e a mula do Hixinio, que chegaron a compartir a morte. As lembranzas da escola de Andrade, de mestres de Falange como don Gabino, na que a mellor disciplina era o recreo e na que todos os dias antes de sair pola tarde os alumnos tiñan que cantar o Cara al sol e o Oriamendi. A historia de Severo, o frustrado estudante de medicina polo que degoiraban as mulleres. Ou aqueloutra tan noxenta de Gaudesio, o carniceiro de Figueroa, o vingador de roxos, responsable de tantas mortes e outras atrocidades...Escritos con vontade literaria, utilizando unha lingua de raiz popular, estes retratos e relatos populares de Bautista Alvarez emparentan con paxinas de Anxel Fole, Castelao e outros autores da tradicion do mellor relato galego do seculo XX.