Xavier López Rodríguez

Outra cidade. Un novo barrio. Outro colexio cheo de compañeiros descoñecidos. No momento da nova mudanza, Marcos levaba moitas incertezas na mochila. Temía achar soidade, saudade, aburrimento. Daba por seguro que había estrañar. Pero logo dou con amigos cos que estar. E un misterio por resolver, o do neno que non sabía andar sen levar un globo na man. Sen contar a un avó que esixía que lle contasen contos. Os globos de andar é unha historia que pon de manifesto as mellores cualidades da infancia dun xeito orixinal. A inocencia, bondade, confianza, solidariedade e esperanza, como algúns dos valores que marcan o deambular dos seus protagonistas, están presentes na obra de forma non forzada, sensible e, fundamentalmente, natural. A historia é reforzada coa utilización dunha linguaxe sinxela, accesible e fluída, coa que se consegue non só afondar na tenrura do relato, senón tamén propiciar unha lectura fácil e directa para o público ao que vai dirixida.

A abella Fedella —as súas compañeiras chamábanlle así porque nunca paraba de enredar— non soubo que estaba un pouco chosca ata o día en que acabou presa na branca orella dunha ovella que confundiu cunha azucena. Mágoa que o carácter de Fedella sexa tan malo de cambiar; se cadra, esta aventura non lle serve de escarmento.

Rematou o curso, e María e o seu irmán gozan xa das vacacións. Na contorna do seu barrio descobren un cerrado no que pacen varios cabalos. Son do tío Xerardo, un xitano vello que axiña satisface os devezos da rapaza por subir neles. Dias despois aparece por ese prado unha burriña extraviada. O coidado do animal e a enfermidade do ancian mudaran o seu lecer.

A alfombra de Mauro ten un gran segredo que gardar. É unha alfombra traizoeira, que gusta de converterse en trampa no canto de contentarse con servir para o que se supón que deben servir todas as alfombras non voadoras: para limpar os pés antes de entrar na cama ou para non sentir frío o piso á hora de erguerse. Tende coidado con ela, non é unha alfombra de fiar...

Un libro no que as vacas toman a palabra e narran o mundo dende os seus ollos pacíficos e maternais A Dourada, a Cereixa, a Garbosa, a Oliva, a Rubia... fannos partícipes das súas vidas, das súas relacións, da súa cotiá entrega ó traballo, dos seus medos. Neste pequeno e fermoso libro a tenrura e a dureza camiñan xuntas, compoñendo unha afectuosa e humilde homenaxe ós animais que o protagonizan.

Un libro que nos ensina a facer preguntas e non aceptar todo tal e como nos vén dado Cunha ollada que cuestiona os mecanismos da sociedade, Xavier López Rodríguez relátanos o destino emocionante dun vello conserxe que se ve metido nunha xungla de rumores e falsas informacións. Botando man dunha estructura baseada nos cambios de perspectiva, Xavier López Rodríguez chega a revelar o fondo de incomprensión e intolerancia no comportamento aparentemente inocente das persoas do contorno do protagonista.

A historia dunha rapaza que vive a angustia porque foi chamada a declarar diante do xuíz O conto comeza cando Gabriela, unha rapaza estudiante de bacharelato, recibe un aviso certificado no que se lle ordena comparecer no xulgado para facer unha declaración. Gabriela descoñece os motivos da citación xudicial, pero un vago sentimento de culpa impide que lle conte nada á súa nai. A vida transcorrerá con aparente normalidade -o colexio, a familia, os amigos, os estudios- durante a semana que precede á cita coa Xustiza. Pero Gabriela, como un personaxe de Kafka, vivirá pechada nun universo de angustias e temores difusos ata que chegue o día e a hora de comparecer diante do xuíz

Destrucción é a historia dun episodio de dominación e humillación, longo e prolongado como a vida mesma. E ao mesmo tempo, e sobre todo, Destrucción é unha historia de rebelión e de vinganza, dun brutal axuste de contas ante tanta humillación; un axuste de contas que a protagonista, Felisa, se encarga de executar.Xavier López Rodríguez constrúe aquí unha novela chea de tensión, moderna, que descubre as súas cartas desde o principio e que atrapa ao lector ata o remate. Destrucción conta unha historia chea de crueza, espida, fondamente arraigada na cultura popular e na sociedade máis tradicional, que, desde a Galicia profunda onde está amibientada, proxecta un tema de extremada actualidade: os malos tratos.

Unha moza de 15 anos ten problemas de entendemento co pai, desconfiado e machista. Para que non se vexa con Carlos, o mozo que lle gusta, envíaa a un campamento de verán en Sanabria. Os episodios vividos ali non daran para mudar a cor da sua vida, mais si para se desapegar un chisco da tristeza que lle provocan os conflitos domesticos e para abrirlle unha porta a esperanza.

Xavier López Rodríguez, xornalista de profesión, é unha das novas plumas da narrativa galega para xoves da década dos noventa. Autor de títulos como O anano enredador, A citación e Coma unha pluma livia, inicia a sua andaina na coleccion de narrativa xuvenil de Xerais, Fora de Xogo, cun texto sorprendente e pouco usual: Dias de desterro. Dias de desterro e unha novela breve, que en a penas noventa intensas paxinas, redactadas en forma de quince cartas, narra unha historia turbulenta, un pasado de droga e delicuencia que a xustiza non lle deixa esquecer o protagonista. Un xove de vintedous anos, ex-heroinomano e enfermo de SIDA, vese obrigado a fuxir da cidade para evitar entrar na cadea por un atraco que cometeu hai catro anos. O encontro inesperado co mundo rural permitiralle coñecer unha sociedade chea de vellos onde as cousas parecen mais sinxelas e os praceres e as relacions humanas, quizais, mais autenticas. Dias de desterro e unha novela que atrapa o lector desde a primeira paxina e que formula multiples interrogantes sobre a problematica actual da mocidade urbana: a droga, a SIDA, o desemprego...Vivimos entre a sociedade urbana que afoga os xoves e a sociedade rural onde os maiores manteñen a identidade que nos une. Conflicto e identidade de moitos dos mozos galegos de hoxe. Unha novela comprometida e polemica que promovera un grande debate entre os lectores.

Historia da convivencia, durante unha noite, dunha adolescente na Kasa Enkantada, onde atopará a amizade de Xenxo e Uxía. Unha aventura que significa un banzo máis no difícil tránsito entre a adolescencia e a madurez. Encuadernacion: Rustica.