Libros de Literatura en euskera, página 60 de 530

Kazetaria da Gorka, eta bere lanaren harira elkarrizketatu behar du Roberto Gorosabel eskultorea. Gogo handirik gabe hasiko da haren artearen munduan sartzen eta haren inguruko argi-itzaletan murgiltzen. Gorka, bestalde, seme bakarra da eta gurasoen zaintza egokitu zaio, batez ere, aita gaixo duenetik, amari lagundu nahiz.Baina gauza guztien gainetik, nobela hau obsesio baten kontakizuna da. Obsesio patologikoa ia, desamodio istorio bat, sentimenduen gainbeheraren kronika etsia ere bai. Gorka erabat obsesionatuta bizi baita Marta bere andrearekin, eta harekiko harremanarekin. Martak harremana hautsi nahi du, eta Gorkak kosta ahala kosta salbatu nahi du. Neurotiko agertzen zaigu protagonista, errealitatea eta bere barne munduko mugak ez ditu argi.Harreman horien azpiko gonetan, babes hartzaile eta emaile, ezusteko asko bizi izatea tokatzen zaizkio nobela honetako protagonistari, hasi eta buka bizkor garamatzan kontakizun honetan.

"ITZULTZAILEA: Karlos SantistebanBurdinazko bizitzak, gorritxoak kontakizunak duela zenbait belaunaldi burdina-meategietan haurrak nola bizi ziren denok ohar gaitezen, bai gazte zein nagusiagook, bidea ematen du.Erraza da emakume eta gizon haiek oso aukera gutxi izan zutela eta haien lan, jardun eta borroka gaur egun daukaguna lortzeko oinarria izan zirela konturatzea. "

Gasteiz, 2008ko otsaila. Amelia Zabaletaren testamentuak agerpen harrigarri eta ezusteko bat atera du azalera: ardura handiz gordetako sekretu bat, hildakoaren iraganari eta haren hurbileneko senideei lotua.Jon Martinez de Albeniz ikertzaile xumea arduratuko da misterioa argitzeaz. Baina zer arrazoik eragin dezake familia batentzat hain garrantzizkoa den zerbait ezkutuan gordetzea, XXI. mende bete-betean? Zerk bultzatuta iruten du jende arruntak mataza trinko bat, isiltasunaren argudioa oinarri harturik? Azken batean, zer gertatu zen agertoki horietan, orain hirurogeita hamar urte?Toti Martinez de Lezea bere hiriaren barrenak arakatzen ditu, ezagunak zaizkion pertsonaiak sortu eta isiltasun deseroso baten mende bizi zen gizarte bat irudikatzeko.

Lanaz eta laneko jendeaz ari zaigu liburu honetan Pablo Sastre: haurtzainez eta inguramen-ingeniariez, igeltseroez, jostakinez, langile polibalenteez, buru-ehiztariez... Azken hamarraldietan hedatu diren profesional-sailei emanik arreta berezia: Jende atalkatu eta jende deskonponduen laguntzaileei.Errekuperatzaileak: autorea eta bere lagunak; lan-merkaturako formatu eta formateatu partez, gizonak eta emakumeak desespezializatzearen, berrosatzearen alde pario egin dutenak, eta horretarako: Aspaldiko zereginen eta lan-moduen gure-egitea baino deus baliosoagorik ez da. Lan autonomiari buruz.

Desertua geroz eta handiagoa da, kuantitatiboki zein kualitatiboki; ez dago, ordea, desertuari muzin egiterik. Desertua gainera etorri zaigu, berriz ere, eta ez dago ihes egiterik. Zorigaitza, atsekabea eta tristura nagusitu dira paraje lehor honetan, eta ez dirudi mugarik ezagutzen duenik. Leku guztietatik mundu hau posibleen artean hoberena dela eta kexatzeko arrazoi nahikorik ez daukagula entzun ohi dugun arren, sintomatologiak ez du holakorik adierazten. Zoriontasuna inoiz baino gehiago eta nabarmenki ospatzen duen kultura eta garaia bizi omen dugu, paradoxikoki zoriontasunaren behar handien duen kultura denean hain justu. Ustezko zoriontasun hipermodernoa desertuko baldintzek eragindako ilusioa baino ez da, espejismoa. Basamortuko gizarte mingarrian bizi gara egun, eguzkiaren eta harearen arriskuen menpe. Ongi etorri desertura!

Bostak aldera esnatzen naizela eta ibiltzera aterako naizela esan diet etxekoei. Ez halakorik egiteko. Gerrillak bahitzeko mokadu goxoa ni nonbait. Horixe behar dugu orain Ejertzitoari hozkia izateko hezi ginen, eta orain beste aldekoengatik paseatzea ere bi aldiz pentsatu behar. Esnatu eta atera naiz, herri-kaskotik gehiegi urrundu gabe. Ejertzitokoei susmo txarra sortuko nien eta bi aldiz katxeatu naute.¿No sera usted revolucionario?Ez daki soldaduak ez dela edozelako galdera. Hitza bera entzutea bitxi egin zait. Koaderno osoa beharko nuke gai horrekiko barne-bidaiaz neu apur bat aklaratzeko.

Memoria onekoa eta tolestura anitzekoa, apala eta ausarta da Joseba Sarrionandiaren saiakera hau.Azken hamarkadetako eta gaur eguneko gure errealitate politikoaren inguruan mintzo da: gai asko eta askotarikoen artean, dominazioaz eta sektarismoaz, gutasuna aniztu beharraz eta politika egiteko ezintasunaz, hau da, politika egiteko obligazioaz.Kritika eta autokritika arrazoituaren bidez, teoria politiko oso bat doa azaltzen, botere ekonomiko, politiko eta militarren kontra, subjektu sozialak errebindikatzen dituena.Umorea ere falta ez duen testu honek, ustekabean batzuetan, zer pentsatu emango dio irakurleari, saiakera eta literatura hoberenak egiten duen gisan.Ados dagoela konturatzera edo ados ez dagoela ebaztera behartuko du irakurlea.Autorea urrun omen dabil oso aspalditik, baina inork ez du esango hemengo arazoak benetan bizi eta bere kasa hausnartzen ez dituenik.Hemengo arazoak, jakina, mundu guztikoak dira.

Tourek hondoa jo du, ez du bizirik jarraitzeko adorea ematen dion ezer. Oinazeak itsutu egin du, eta mendekua baino ez du gogoan. Ez du ondorioetan pentsatu, eta deportatu egingo dute, azkenean. Baina berak ez du imajinatu ere egiten zer duen zain bere jatorrizko Afrikan. Bere burua aurkituko du berriro han; oraindik ere ondo sentitzen da kultura eta gizarte hartan, nahiz eta dagoeneko ez den etorkizun hobe baten bila joandako gizon bera. Alou, Aisha eta Yakouba pertsonaietan hezurmamitzen da afrikarrengan ohikoa den abegi ona. Horiek izango ditu alboan burkinafasoarrak bere bizitzaren etapa berri honetan, zeinetan bizi iraupena izango duen berriro ere leitmotiva, batez ere protagonistari gainera datorkion mehatxu izugarriaren aurrean, ihes frenetiko bati ekin beharko baitio.Toureren derrigorrezko bidaia hori koartada perfektua izango da Jon Arretxerentzat horrenbeste miresten duen Afrikaren berri emateko. Bertakoen eguneroko bizitza eta tradizioak horrenbesteko xehetasunez kontatzen dizkigu, ezen hura sentitzeko, usaintzeko, maitatzeko gai izango baikara.9788491090458_L33_24.pdf

Toki pobre edo aberats batean ote zauden jakiteko, begiratu zakarrontziei. Zikinkeriaren ordez zakarrontziak ikusiz gero, ez pobre ez aberats izango da: turistikoa, horixe. Zikinkeria zakarrontzirik gabe ikusiz gero, pobrea derrigorrean. Eta jendea zikinkeria artean bizi baldin bada, oso-osoa pobrea izango da. Aipu honek ematen dio hasiera Patxi Zubizarretaren ipuinari. Egiaz, zikinkeriaz betetako munduko herri pobre batean gertatutako istorio harrigarri bezain ederra da hau.

Hondamendia du izena Xabier Montoiaren ipuin-liburu berriak, eta izenburuko horixe da, hain zuzen, bilduma osatzen duten istorio guztiak biltzen dituen sentipena: txikizioa eta gainbehera. Bi parte nagusitan dago zatituta: lehenengoan, planetaren historian zehar, une eta leku jakinetan gertaturiko deskalabruak kontatzen zaizkigu: Adam eta Eva Paradisuko baratzetik egotzi ostekoa, Erdi Aroko izurriak, XX. mendeko totalitarismoek ekarritako zoritxarrak, lehergailu atomikoaren ingurukoak... Bigarren partean, berriz, gaur egun edo etorkizun hurbil batean kokaturiko hondamentak agertzen zaizkigu, leku nahiz giro desberdinetan, era askotako pertsonaiak eta kontamoduak erabiliz, egileak ohi duen asmamen, finezia eta zorroztasunez.

Azken 300 urte inguruan, Leitza eta inguruetan gertatu diren heriotza bortitzen berri jaso du Patziku Perurenak, bilketa historiko eta etnografiko itzel baten bitartez: batetik, udal, epaitegi eta elizetako artxiboak arakatu ditu; bestetik, herriaren memoria jaso, zaharrekin konfidantzan izandako solasaldi luzeen bitartez. Horrela osatu du bilketa mardul eta harrigarri hau, Nafarroako ahozko euskararen kolore eta zaporez ondua.

Loiolako (h)egiak kronika-liburuan 2006an EAJ, Batasuna eta PSEren artean gertaturiko elkarrizketa politikoak eta aldi berean ETAren eta Espainiako Gobernuaren artean izandakoak kontatu zituen Imanol Murua kazetariak. Orain, lan hari jarraipena emanez, elkarrizketa haiek zapuztu zirenetik ETAk borroka armatua behin betiko utzi arteko prozesu guztia aztertu du, isilpean zeuden datu asko agerira ekarriz, eta beste asko analisi bikain batean kokatuz. Gure historia hurbila ezagutzeko ezinbesteko tresna.

Politika fikziozko eleberri bat da, une poetikoak, komikoak eta melodramatikoak biltzen dituen fabula politiko eta morala. Houellebecq-ek gogoeta egiten du mende hasierako gizaki guztiok geure bizitzan sumatzen ari garen eraldaketa sakonaren inguruan.

Fueron numerosas las veces en las que le pidieron a Periko Solabarria que contase su vida, y, en todas ellas, huyendo del personalismo, rechazó la propuesta. Sin embargo, cuando los y las jóvenes acudieron a el y le explicaron que sus vivencias y su vida podian valer de ejemplo y aprendizaje, el eterno luchador cambio de parecer. De ese modo, llamaron al timbre de la casa de Periko en Lutxana, y, tirando de la lengua a un amigo que tenia mucho que contar, comenzaron a tramar este libro basado en una conversacion sosegada. El resultado no es la biografia de un personaje historico, porque estas paginas, ademas de las vivencias de Periko, recogen la vida misma de la Izquierda Abertzale, desde sus comienzos hasta la actualidad. Este documento es para la juventud luchadora el patrimonio de un militante que ha llevado una vida ejemplar, a la vez que un testamento politico y social de primer nivel para todas las personas trabajadoras vascas.