Libros de Literatura en gallego, página 15 de 244

A nova novela dun dos grandes escritores xaponeses contemporáneos, por primeira vez traducido para o galego. En Toquio, no tempo que vai da medianoite ao mencer, incíciansae e remátanse as historias desta novela. No seu centro, dúas irmás: Eri, ensumida no sono do esquecemento, e Mari, a lectora solitaria. Cabo delas, un mozo trombonista de jazz, as empregadas dun love hotel e un frío e escuro executivo. Xente da noite, vidas que conflúen, segredos descubertos e preguntas que ás veces non precisan resposta. Cada un dos capítulos de Tras do solpor posúe, concentrada, a mesma forza de atracción hipnótica que Haruki Murakami amosara anteriormente en Norwegian Wood ou Kafka on the Shore.

O libro formula en que medida o cambio desde a economía de subsistencia á economía de mercado  con todo o aparato institucional que provoca- propulsa procesos de inversión de estatus intersocietario

Un actor que soña con Shakespeare, un escritor que soña con limóns, unha muller que soña con ser correspondida polo seu home, unha vella que ficou soñando co noivo da mocidade, unha prostituta que soña con non sentirse soa e un vello que nada soña e que goza controlando os soños alleos son os personaxes d'' O Globo de Shakespeare. O achado do primeiro Hamlet, a obra do soño e a morte, no pazo de Ribadeo onde se relacionan, asulagara os seus soños e as suas vidas. O Globo de Shakespeare, a novela de Jaureguizar gañadora do Premio Terra de Melide 2008, alen dunha homenaxe ao teatro shakespereano (como o que mellor reflite as paixons humanas), supon, tras unha trama de intriga, unha reflexion sobre o espectaculo, o escape das vidas, a soidade e unha sociedade onde non hai posibilidades para o amor. O monifateiro Ricardo e o seu pai, o pintor Leandro, tras a tola e valleinclanesca procura do manuscrito agochado, emprenderan unha viaxe que, irremediablemente, rematara cuna apoteosico final traxico.Un actor que soña con Shakespeare, un escritor que soña con limóns, unha muller que soña con ser correspondida polo seu home, unha vella que ficou soñando co noivo da mocidade, unha prostituta que soña con non sentirse soa e un vello que nada soña e que goza controlando os soños alleos son os personaxes d'' O Globo de Shakespeare. O achado do primeiro Hamlet, a obra do soño e a morte, no pazo de Ribadeo onde se relacionan, asulagara os seus soños e as suas vidas. O Globo de Shakespeare, a novela de Jaureguizar gañadora do Premio Terra de Melide 2008, alen dunha homenaxe ao teatro shakespereano (como o que mellor reflite as paixons humanas), supon, tras unha trama de intriga, unha reflexion sobre o espectaculo, o escape das vidas, a soidade e unha sociedade onde non hai posibilidades para o amor. O monifateiro Ricardo e o seu pai, o pintor Leandro, tras a tola e valleinclanesca procura do manuscrito agochado, emprenderan unha viaxe que, irremediablemente, rematara cuna apoteosico final traxico.

Un longuísimo coito sempre interrompido e prolongado unha vida enteira, a preparación dun atraco que remata nunha ridícula equivocación, a cruel carta dunha ex-moza que chega cando o destinatario xa se suicidou, un dexenerado confeso que cae en mans dunha obsesiva vexetariana, un escritor que descobre que todas as fantasias das suas novelas son en realidade premonicions que se van cumprindo a posteriori na sua propia vida, un neno obsesionado polo ritual familiar de cortarlles un dedo aos seus fillos ao chegar aos nove anos... son alguns dos personaxes e das historias que circulan por estes Vinte e nove contos de Quim Monzo. Esta seleccion da compilacion publicada en catalan co titulo Vuitanta-sis contes e unha mostra do particular mundo do escritor catalan, que alguns criticos se atreveron a catalogar como o mellor escritor de contos de Europa. As obsesions, os equivocos, as particulares interpretacions da realidade que cambian unha vida enteira, as casualidades reais que construen o destino individual, a terrible incomunicacion no ambito mais intimo, as rebelions que se revelan absurdas, en fin, a burla constante que nos fai a vida. Esa e a materia destes contos. Unhas historias nas que o individuo se converte a miudo nun ridiculo monicreque en mans da casualidade. Pero o peculiar humor con que se narran afasta definitivamente o ton da traxedia e incita a un sorriso permanente.

Fendas abertas céntrase na idea da cuestión nacional, abordando a súa relación coa globalización, coa esquerda e o Estado; co papel asignado a Galiza no magma xeral da globalización capitalista; coa singularisima condicion dun nacionalismo, o español, de sempre esquecido; e, en suma, a natureza da cuestion nacional na Union Sovietica e o acontecido na Europa central e oriental contemporanea, no que a aquela atinxe, nos dous ultimos decenios.O libro, escrito nunha linguaxe sempre comprensible, desenvolve perspectivas que non son, con claridade, as que defenden a maioria dos estamentos de poder no mundo contemporaneo; e configura un material polemico desde o que repensar moitas das discusions, a miudo agres, que se interesan pola cuestion nacional a principios do seculo XXI.Fendas abertas céntrase na idea da cuestión nacional, abordando a súa relación coa globalización, coa esquerda e o Estado; co papel asignado a Galiza no magma xeral da globalización capitalista; coa singularisima condicion dun nacionalismo, o español, de sempre esquecido; e, en suma, a natureza da cuestion nacional na Union Sovietica e o acontecido na Europa central e oriental contemporanea, no que a aquela atinxe, nos dous ultimos decenios.O libro, escrito nunha linguaxe sempre comprensible, desenvolve perspectivas que non son, con claridade, as que defenden a maioria dos estamentos de poder no mundo contemporaneo; e configura un material polemico desde o que repensar moitas das discusions, a miudo agres, que se interesan pola cuestion nacional a principios do seculo XXI.

dade: 5-10 anos Cataventos e Cía, de Celia Díaz Núñez, foi a obra gañadora do II Premio Internacional Barriga Verde de textos para teatro de monicreques (2004, modalidade infantil). Trata a simpática e romantica historia da princesa Amanda e o poeta Leonardo, que contan coa axuda dos personaxes mais singulares do castelo, para faceren triunfar o amor verdadeiro ante os "interesados" desexos do rei Filemon VI para casar a sua filla co home mais rico do reino.

Un novo poemario de Luís González Tosar, con limiar de Xosé Luís Méndez Ferrín e ilustracións de Manuel Quintana Martelo. [...] escribo a eito, en remuíño, sobre Luís González Tosar, que é un poeta que traspasa, con esta sua Esturdiga materia, a plenitude e a madurez. Fagoo desde o punto de vista daquel que o viu nacer como escritor, que o viu medrar e se converter no home grande que e. Isto quere decer que, mais ca nunca na miña vida, estou a producir un texto discursivo no que experimento o certo da velleza. De por parte, escriboo na Underwood que mercara meu pai en 1919 e na que el lle facia as cronicas de Vilanova dos Infantes a Zarpa de Blanco Torres e don Basilio. E todo canxa ben porque o Tempo nos leva coma o rio de Diaz Castro, todo en lapas... Diciamos plenitude, sabedoria, cume: este libro de Luis Gonzalez Tosar arrastra por popa toda a literatura galega e parte da feita noutras linguas que o autor frecuenta. Nesta tradicion e dialogo de culturas Esturdiga materia e unha leccion maxistral que ha perdurar alen da nosa morte. Do limiar de Esturdiga materia, Xose Luis Mendez Ferrin

Liliput, opera prima editada do seu autor, introdúcenos, a través dunha historia coa cidade da Coruña como pano de fondo, tamén como personaxe silencioso, na experiencia profesional de Emilio Ramallo, xornalista e gañador do Premio Nacional das Letras, que, pouco a pouco, e obxecto dunha investigacion xornalistica na que se nos presenta unha epoca na que todo se desenvolve como un espectaculo de monicreques, onde os personaxes, semella, non poden escapar ao seu destino. O resultado e unha experiencia vital marcada pola traizon e o fracaso. Por fin alcanzaba a posicion de dominador. Eran as propias posibilidades, independentemente da sua natureza cuantitativa, as que, agora, posuian a forza real suficiente para recuperar a miña condicion de home. Tantos anos tratando de afastarme da paisaxe dos malos recordos, non abondaba para facerme perder, definitivamente, os raigaños a que me consideraba con dereito. Algo se revelara en min...

A illa Reunión como un espazo mítico, unha illa para atopármonos. A escena ten lugar en Galicia, é dicir, nalgures, nunha illa Reunión imaxinaria, afastada, inventada para xuntármonos. Ese espazo onde cadaquen procede dun lugar ou e herdeiro dunha historia de viaxeiros. Un lugar que nos permite mudar a nosa imaxe pero levando as costas todo o pasado, o noso e o herdado.